เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดึงดูด "คนเร่ร่อนดิจิทัล" อย่างแข็งขัน

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผู้คนจํานวนมากต่างประกอบอาชีพทางออนไลน์ เช่น บริหารจัดการบล็อกเกอร์ การตลาดดิจิทัล การออกแบบเว็บไซต์ ฯลฯ โดยบุคคลเหล่านี้ได้เริ่มสํารวจวิธีการ"ทํางานขณะพักผ่อน" ซึ่งไม่จำกัดเฉพาะพื้นที่สํานักงานคงที่ บุคคลกลุ่มนี้จะทํางานระยะไกลหรือที่เรียกว่า"คนเร่ร่อนดิจิทัล" พวกเขาจะทํางานในพื้นที่ทั่วโลกผ่านทางอินเทอร์เน็ต คาดว่าจนกระทั่งถึงปี 2565 มี"คนเร่ร่อนดิจิทัล" ประมาณ 35 ล้านคนทั่วโลก

ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ดึงดูดคนทำงานระยะไกลจํานวนมาก เช่น อินโดนีเซีย ไทย และเวียดนาม เป็นต้น ยกตัวอย่างเช่นในเมืองฮอยอัน เมืองทางภาคกลางของเวียดนาม ซึ่งได้ดึงดูดคนทำงานระยะไกลจํานวนมากให้มาพักอาศัยที่นี่ เนื่องจากที่พักราคาถูก ทิวทัศน์ชนบทที่สวยงาม และอาหารริมทางแสนอร่อย ทั้งนี้ รัฐบาลท้องถิ่นจัดกิจกรรมสําหรับคนทํางานระยะไกลอยู่เสมอ อนึ่ง เมืองยอกยาการ์ตา ซึ่งตั้งอยู่บนเกาะชวาของอินโดนีเซีย ได้สร้างโคเวิร์คกิ้งสเปซ (coworking space) ใหม่เพื่อให้คนทำงานระยะไกลมีพื้นที่ในการทํางานและจัดนิทรรศการศิลปะ เป็นต้น

จูเลียน ชาวฝรั่งเศส ซึ่งปัจจุบันทํางานในสํานักงานของบริษัทที่ปรึกษาด้านเทคโนโลยีแห่งหนึ่งในประเทศไทย เขากล่าวว่า"ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ผมเคยทํางานในหลาย ๆ ที่ทั่วโลก และตอนนี้ผมมาพักอยู่ที่ประเทศไทย ประสบการณ์และมุมมองส่วนตัวของผมสามารถช่วยให้ผมและเพื่อนร่วมงานชาวไทยได้สร้างให้กลายเป็นแรงบันดาลใจใหม่ ๆ"

เพื่อดึงดูดคนทำงานระยะไกล รัฐบาลหลายแห่งในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ออกมาตรการต่าง ๆ อย่างแข็งขัน เช่น ในปี พ.ศ. 2564 ประเทศไทยได้เปิดตัวโครงการผู้อยู่อาศัยระยะยาว โดยหวังว่าจะสามารถดึงดูดแรงงานระยะไกลให้มาอาศัยอยู่ในประเทศไทยมากขึ้น นอกจากนี้ วีซ่า"คนเร่ร่อนดิจิทัล" ที่เสนอโดยมาเลเซียอนุญาตให้ผู้สมัครอาศัยอยู่ในมาเลเซียได้นานถึง 12 เดือน และสามารถขยายเวลาต่อออกไปได้อีก 12 เดือน